نشریه نیویورک تایمز طی مقاله ای به برسی اثرات منفی شام دریر هنگام پرداخته است ؛ بخشی از آن مقاله را در زیر میخوانید:
ریفلاکس اسید معده یک اپیدمی است که 40 درصد از آمریکایی ها را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم ریفلاکس معده علاوه بر سوزش سر دل و گر گرفتگی ممکن است شامل ، خفگی، سختی بلع ، گلودرد مزمن،گرفتگی صدا ، سرفه و آسم باشد. به طور میانگین ، فروش داروهای بدون نسخه ضد ریفلاکس بیش از 13 میلیارد دلار در سال است.
تعداد افراد مبتلا به ریفلاکس معده در دهه های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. ریفلاکس می تواند منجر به سرطان مری شود، که از دهه 1970 به حدود 500 درصد افزایش یافته است. داروهای ضد رفلاکس به تنهایی برای کنترل ریفلاکس مفید به نظر نمی رسند. یک مطالعه دانمارکی که در سال جاری منتشر شد، نتیجه گرفت که هیچ اثر محافظتی در برابر سرطان استفاده از داروهای ضد ریفلاکس معمولی، به نام مهارکننده های پمپ پروتون وجود ندارد و استفاده منظم طولانی مدت در واقع با افزایش خطر ابتلا به سرطان مری همراه است. رژیم غذایی فقیر ما مانند مصرف شکر، نوشابه، چربی و غذاهای فرآوری عامل افزایش شیوع ریفلاکس بوده است. اما یک متغیر مهم دیگر وجود دارد که کمتر مورد توجه قرار گرفته شده است و آن وعده های سنگین شام است.
شیره معده از اسید های گوارشی حاوی آنزیم های قوی برای تجزیه موادی که میخوریم تشکیل شده است. بافت پوششی معده به گونه ای است که فعالیت این اسید با ph 1-2 برای معده و بدن انسان مشکلی ایجاد نمی کند. اما گاهی اوقات ممکن است این اسید از معده به مری حرکت کند. بافت پوششی مری برای تحمل این اسید مناسب نیست و برای جا به جایی و نگه داری اسید معده و آنزیم هایقوی گوارشی طراحی نشده است.
اختلال در میزان ترشح و یا غلظت اسید معده با تاثیر بر فعالیت درچه کاردیا (درچه ای که مانع از برگشت محتویات معده به فضای مری می شود) سبب از بین رفتن مقاوت درچه کاردیا شده و در نهایت اسید معده به فضای مری راه پیدا می کند که در برخی مواقع با نشان دادن علائمی همچون سوزش سر دل ما را از وقوع این شرایط آگاه می سازد. این فرایند به عنوان ریفلاکس گوارشی (GER) نامیده می شود.
با این حال، در برخی افراد، مقدار کمی شیره معده می تواند به فضای حلقی بالا (حنجره)، بر روی و پشت جعبه صوتی (حنجره) اثر گذارد و موجب تحریک و ایجاد بیماری ها و اختلالات صوتی شود. این مورد به عنوان ریفلاکس حلقی-حنجره ای (LPR) شناخته می شود.”ریفلاکس خاموش” نامی است که بر روی LPR گذارده می شود زیرا همیشه منجر به علائم بیرونی نمی شود و بسیاری از افراد علائم کلاسیک سوزش سر دل و یا سوء هاضمه را تجربه نمی کنند.
LPR ممکن است در طول روز یا شب رخ دهد، حتی اگر فرد چیزی در معده نداشته باشد. با این حال، معمولا LPR در شب اتفاق می افتد.
اصطلاح ریفلکس از یک کلمه یونانی به معنای “برگشت جریان” (backflow) می آید. به طور معمول، غذاها و نوشیدنی هایی که ما می خوریم داخل معده باقی می مانند تا هضم شوند، و به سمت دریچه ی مری برنمی گردند. اما در صورتی که دریچه ی انتهایی مری (ازوفاگوس) که راه ورود غذا از مری به معده است، دچار ضعف یا عملکرد ناهماهنگ باشد، ممکن است ریفلاکس رخ دهد.
بعضی افراد مبتلا به LPR نیز سوزش سر دل دارند. دیگر افراد مبتلا به ندرت سوزش سر دل را می بینند یا هرگز آن را تجربه نمی کنند (از این رو اصطلاح «رفلکس خاموش» به وجود می آید)؛ چراکه ماده ای که همراه ریفلاکس به قبل از دریچه کاردیا راه پیدا می کند مدت طولانی در مری قرار نمی گیرد. در نتیجه محتویات، زمان کافی برای تحریک مری و ایجاد سوزش را ندارند.
با این حال، اگر حتی مقادیر کم ریفلاکس به حنجره برسد، فرد دچار مشکلات و اختلالات صوتی و بافتی در حنجره می شود. بافتی که حنجره را پوشانده است به آسیب و تحریک اسید معده بیشتر از پوشش مری واکنش نشان می دهد و آسیب پذیر تر است. آسیب به حنجره ناشی از ریفلاکس اسید معده بر روی صدای فرد تأثیر می گذارد و گاهی اوقات بر ریه ها و تنفس آنها نیز تأثیر می گذارد.
احساس یک توده در گلو یک نشانه بسیار رایج است که می تواند با LPR و GER مرتبط باشد. این احساس با نام “گلوبوس حنجره” شناخته می شود. افراد دیگر احساس گرفتگی یا تنگی در گلو را توصیف می کنند و یا احساس لکه های مخاطی که نمی توانند پاک کنند، گزارش می دهند. بسیاری از مردم نگران هستند که ممکن است سرطان حلق و حنجره داشته باشند، اگرچه، در واقع، احساس گرفتگی و یا درد در حلق، یک نشانه در موارد سرطان است. اما این گزارش ها می تواند ناشی از ریفلاکس معده نیز باشد.
LPR معمولا با بررسی حنجره و صدای شما توسط پزشک گوش، حلق، بینی (ENT) با استفاده عکسبرداری از حنجره مشخص می شود. پزشک ENT یا آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) متخصصینی هستند که در اختلالات صوتی از شما می خواهد نشانه هایتان را توصیف کنید.
اگر علائم شما شدید باشد، ممکن است پزشک شما برای تست های بیشتری برای اندازه گیری سطح اسید در حلق و گلویتان به شما را برای آزمایشات بیشتر تحت نظر متخصص گوارش نیز قرار دهد. به طور معمول پزشک حنجره با عکسبرداری از حنجره می تواند به میزان اسید بر روی حنجره پی برده و دارو درمانی را برای شما آغاز کند.
در ویدیوی زیر دکتر مسعود کاظمی (لارینگولوژیست) به بحث گسترده ای در خصوص ریفلاکس اسید معده می پردازند:
اغلب روشن نیست که چه چیزی باعث LPR می شود. ممکن است تعدادی از علل اساسی وجود داشته باشد، مانند مشکلات معده، مشکلات عضله اسفنکتر(کاردیا) اما در بسیاری از موارد عوامل اشتباه و پرخطر سبک زندگی مانند اضافه وزن، مصرف سیگار و مصرف الکل و کافئین عللی هستند که سبب افزایش LPR می شوند. عوامل غذایی نقش مهمی ایفا می کنند و غذاهای تند و یا چرب، آبمیوه های شکلاتی و مرکبات اغلب به عنوان تشدید کننده های نشانه های LPR گزارش می شوند.
درمان معمولا به صورت فردی، برنامه ریزی شده و توسط پزشک (ENT و پزشک متخصص طب سنتی) شما پیشنهاد می شود. درمان های متعددی وجود دارد که موثر هستند:
اکثر افراد مبتلا به LPR نیاز به تغییر در نحوه و زمان خوردن غذا دارند و نیز مصرف برخی داروها برای کمک به آنها موثر است.
اکثر افراد مبتلا به LPR بهبود علائم را پس از 2-3 ماه درمان گزارش می دهند، اما ممکن است 6 ماه یا بیشتر برای بهبود علائم حنجره وعلائم آسیب صدا زمان نیاز داشته باشیم . متوقف کردن داروهای ریفلاکس به طور ناگهانی می تواند LPR را افزایش دهد – بازگشت اسیده معده به فضای حلقی گاهی اوقات به عنوان “بیماری برگشت پذیر” یاد می شود – و بنابراین اکثر پزشکان توصیه می کندد تا درمان کامل دست از درمان نکشید. پزشک به شما در مورد چگونگی جلوگیری از ریفلاکس معده داروهای تجویزی به شما توصیه می کند که باید از آن پیروی کنید.
اقداماتی که می توانید برای کاهش احتمال ریفلاکس و کاهش میزان اسید تولید شده در معده انجام دهید وجود دارد:
ما اثرات جویدن آدامس در بیماران مبتلا به LPR را بررسی کردیم. چهل بیمار تحت ارزیابی رفلاکس قرار گرفتند، از آنها خواسته شد در مدت مطالعه دو تکه آدامس را چهار مرتبه بجوند. بیست نفر آدامس بدون شکر معمولی استفاده کردند و بیست نفر آدامس بدون شکر و حاوی بیکربنات. تست ریفلاکس از هر فرد قبل و بعد از دوره ی جویدن آدامس گرفته شد. مقدار PH قبل و بعد از جویدن آدامس مقایسه شد. نتایج نشان داد که جویدن مداوم آدامس، سطح PH را در حلق و مری افزایش می دهد و آدامس حاوی بیکربنات منجر به تولید PH بیشتری شده است. به نظر می رسد جویدن آدامس برای بیماران مبتلا به ریفلاکس مکمل خوبی در کنار سایر درمان ها باشد.
معمولا LPR با درمان مناسب بهبود می یابد اما شما باید:
برای افراد مبتلا به LPR شدید یا افرادی که نمی توانند ریفلاکس را کنترل کنند، ممکن است جراحی توصیه شود.
4 Comments
با سلام
خداقوت و خسته نباشید و درود بیکران به جناب دکتر کاظمی و همکارانشان در مرکز ایران وکولوژی..
درود بی کران به شما همراه گرامی
باسلام . برادر من مدت سه ماهه گرفتگی صدا داره . زبونش زخم میشه وبااستفاده از محلول خوب میشه اما چند روزه که حالت تهوع و اسهال هم داره . باید به متخصص گوارش مراجعه کنه یا گوش و حلق وبینی ؟ لطفا راهنمایی کنید
فرقی نداره. با در دست داشتن محلول مصرفی به یکی از متخصصین گوارش و یا گوش حلق بینی مراجعه کنید