پاسچر در موسیقی (دستیابی به وضعیت بدنی مناسب جهت کنترل تنفس)

برای کمک به دستیابی به وضعیت بدنی مناسب، بدن خود را طوری قرار دهید که یک خط مستقیم خیالی از پشت گوش، مرکز شانه، بالاترین نقطه استخوان ران، مفصل زانو و دقیقاً جلوی مچ پا، عبور کند.

پاها را مستقیماً زیر شانه ها قرار دهید (یعنی به اندازۀ عرض شانه از هم فاصله داشته باشد) تا به حفظ توازن کمک کند.

یک پا را کمی جلوتر از پای دیگر خود قرار دهید تا با هرگونه تمایل به تکان خوردن به طرفین مقابله کنید. 

وزن بدنتان باید به طور مساوی بر روی هر دو پا تقسیم شود – از قرار دادن وزن بیش از حد روی پاشنه ها یا جلوی پا خودداری کنید. 

توجه داشته باشید که به دلیل تفاوت در فیزیولوژی، هر خواننده باید وضعیت آواز خواندن بهینۀ خود را پیدا کند (کونابل ، 2000). 

شکل 1.1 وضعیت ایستادۀ مناسبی را برای یک خوانندۀ خاص نشان می دهد، که نشان دهندۀ نمای جلو و نمای جانبی است. 

استخوان جناغ (استخوان سینه) نباید به طور مصنوعی بالا نگه داشته شود، به طوری که کمر بیش از حد قوس داشته باشد.

وضعیت جناغ سینه

همچنین نباید به واسطۀ حالت خمیده، بطور مصنوعی پایین باشد. دنده ها باید در حد معقولی بالا باشند تا فضای مناسب برای تنفس فراهم شود.

بالا بودن جناغ سینه باعث افزایش ظرفیت ریه می شود (بانچ، 1995). از بالا نگه داشتن مصنوعی جناغ سینه در یک وضعیت قرارگیری نظامی خودداری کنید. برای رسیدن به یک احساس شناور تلاش کنید.

این تمرین را برای یافتن موقعیت راحت جناغ سینه، امتحان کنید:

شانه ها را به جلو حرکت دهید، جناغ را به سمت ناف شکم حلقه کرده و چانه را به سمت پایین بکشید.

سپس حرکت را معکوس کنید، به سمت بیرون باز شوید، استخوان سینه (جناغ) را به سمت، بالا بکشید، شانه ها را به عقب بکشید و کمر را به سمت عقب و پایین قوس بدهید.

سپس به بدنتان اجازه دهید تا به وضعیت توازن و خنثی، همانطور که در بالا توصیف شد، باز گردد.

جنبه های مهم آناتومی بدن در خوانندگی جهت کنترل تنفس

موقعیت سر

موقعیت سر برای تولید صدا بسیار مهم است. موقعیت سر همچنین می تواند جنبه های دیگر وضعیت بدن را تحت تأثیر قرار دهد که بر کیفیت آواز تأثیر می گذارد.

اگر سر به طور نامناسب قرار گرفته باشد، سایر قسمت های بدن برای حفظ تعادل وارد عمل می شوند که منجر به کشش و مصرف بیش از حد انرژی می شوند (دایم، 2009). 

برای بسیاری از سبک های آواز خواندن، چانه باید با زمین موازی باشد تا حنجره قابلیت انعطاف پذیری داشته باشد. 

در برخی از سبک های معاصر مانند “بلتینگ”، ممکن است برای کمک به ایجاد صدای واضح، اجازه داده شود تا حنجره بالا آورده شود. 

موقعیت چانه

بالا بردن چانه، امکان بالا آمدن حنجره را فراهم می کند. برای آواز خوانی کلاسیک، کمی خم شدن به سمت پایین مطلوب است تا حنجره بتواند یک موقعیت پایین تر و پایدارتری داشته باشد. 

اگر چانه بیش از حد به سمت پایین متمایل شود، آزاد کردن انتهای فک و باز کردن دهان مشکل خواهد بود. از کشیدن چانه به سمت عقب خودداری کنید، زیرا این کار باعث منقبض شدن گلو می شود. 

مطالعات اشعه ایکس نشان می دهد که عقب کشیدن سر، حنجره را بیش از حد تحت فشار قرار می دهد (وننارد، 1967).

این مسئله باعث ایجاد کشش اضافی و ایجاد یک صدای “ووفی” مانند می شود. همچنین از جلو دادن چانه به سمت جلو خودداری کنید.

این حرکت نیز شکل مجرای صوتی را تغییر شکل می دهد. نحوۀ قرارگیری موقعیت سر، بر روی صدای شما که نشان دهندۀ وضعیت تارهای صوتی شماست، تاثیر می گذارد. 

همانطور که اگر یک ترامپت را خم کنید نمی توانید انتظار صدای خوبی داشته باشید، به همین ترتیب، نباید دستگاه صوتی خود را خم کنید. برای نشان دادن تأثیر این کار بر کیفیت صدا، [a]  یا [ae] را بخوانید ([ae]  حرف صدا دار در واژۀ “cat” است). 

سر خود را به سمت عقب و سپس به سمت جلو حرکت دهید، چانۀ خود را جلو نگه دارید.

به نحوۀ تغییر صدای خود توجه کنید. اکنون، [a]  یا [ae] را امتحان کنید و موقعیت چانه خود را به سمت بالا و پایین حرکت دهید تا ببینید، چگونه صدای شما تغییر می کند.

وضعیت سر و چانه در کودکان و نوجوانان

کودکان و نوجوانان معمولاً، به خصوص وقتی که صدای آنها بالا می رود، به طور ناخودآگاه چانۀ خود را بالا و سر خود را کج می گیرند.

اگرچه ممکن است یک چانۀ تا حدی جلو آمده برای برخی از سبک های معاصر مناسب باشد، اما نباید یک موقعیت پیش فرض برای همه آوازها در نظر گرفته شود.

مربیان آواز و صداسازی باید به خوانندگان جوان خود کمک کنند تا از موقعیت سر و چانۀ خود آگاهی یابند.

چرخاندن سر برای دیدن رهبر گروه

در بعضی از ترتیبات گروههای کر ممکن است لازم باشد خوانندگان کمی سر خود را به سمت چپ یا راست برگردانند تا رهبر ارکستر را ببینند.

در حالت ایده آل، خوانندگان باید بدن خود را به سمت رهبر ارکستر بچرخانند تا سر آنها مستقیم به سمت جلو باشد.

با این حال، چرخش مختصر سر به سمت رهبر مشکلات جدی ایجاد نمی کند.

اگر خوانندگان بیش از حد سر خود را برگردانند، عضلات گردن منقبض می شوند، انرژی اضافه مصرف می شود و بر روی صدا تاثیر می گذارد.

خوانندگان همچنین باید فضای کافی در اختیار داشته باشند تا بتوانند رهبر ارکستر را به راحتی ببینند – در مورد کسانی که نمی توانند موقعیت خود را تنظیم کنند این مسئله منجر به تنش های نامطلوب می شود.

فاصله مناسب همچنین به خوانندگان کمک می کند تا صدای خودشان و صدای دیگران را بشنوند، عامل مهمی در توانایی “روی نُت” خواندن تأثیر دارد.

نگه داشتن برگۀ موسیقی و دیدن رهبر ارکستر

خوانندگان اغلب هنگام نگه داشتن برگۀ موسیقی با مشکلات وضعیت سر مواجه می شوند.

خوانندگانی که برگۀ موسیقی خود را در موقعیت پایین نگه می دارند هنگام خواندن، چانۀ خود را به سمت پایین متمایل می کنند و اگر در یک گروه آوازی بخوانند هنگام نگاه کردن به رهبر ارکستر، چانۀ خود را بالا می برند. 

خوانندگانی که برگۀ موسیقی خود را نسبتاً بالا نگه می دارند، برای دیدن موسیقی و نگاه به رهبر ارکستر یا مخاطب، فقط باید چشمان خود را به بالا و پایین حرکت دهند.

شکلهای 1.1 و 1.3 روش های مناسب نگه داشتن برگۀ موسیقی در دو حالت ایستاده و نشسته را نشان می دهد.

به نحوه قرارگیری برگه در دست و مچ خواننده توجه کنید. موقعیت برگه، به گونه ای که در مسیر صدا اختلال ایجاد نکند، نگاه کردن به رهبر ارکستر یا مخاطب را تسهیل می کند.

چنین اختلال هایی، فرکانس های هارمونیک بالاتر را تضعیف می کند (گالانت، 2011). هنگام نگه داشتن برگۀ موسیقی، توجه داشته باشید که این مسئله می تواند باعث انتقال تعادل شما به سمت جلو شود و منجر به مشکلات کمر و شانه گردد.

بدون اینکه به پشت خم شوید، مقداری از وزن خود را به سمت پاشنه منتقل کنید و این عدم توازن را کاهش دهید.

شانه های آزاد شده

وضعیت شانه بر میزان تنش در بدن تأثیر می گذارد. شانه ها باید در جای خود رها و آزاد باشند. آنها نباید سفت و محکم و یا در هم قفل شده باشند. تیغه های شانه و بازوها نیز باید آزاد باشند.

بازوها، دست ها و پاها

بازوها و دست ها باید در کنار بدن آویزان شوند (اگر آواز را از حفظ می خوانید) و خوانندگان باید از گره زدن دست ها خودداری کنند (مک کینی، 2005). بعضی از خوانندگان دستهایشان را جلو یا عقب نگه می دارند.

ما این روش را توصیه نمی کنیم، زیرا باعث ایجاد تنش غیره لازم در بازوها و شانه ها می شود.

هنگام آواز خواندن با موسیقی، به دقت در مورد وزن برگه های موسیقی فکر کنید. هزینه کردن برای خرید یک نگهدارندۀ سبک و راحت برای نگهداری برگه های موسیقی را در نظر بگیرید.

یک نگهدارندۀ سنگین احتمال ایجاد تنش در بازوها و شانه ها را افزایش می دهد.

از پشت هم قرار دادن پاها نیز باید خودداری کرد. این یک مسئلۀ بسیار رایج است، زیرا خوانندگان برای آزاد کردن تنش اضافی در یک گروهی از عضلات، اغلب به اشتباه آن را به گروهی دیگر منتقل می کنند.

زانو

جلوگیری از قفل شدن زانو نیز ضروری است. زانوهای قفل شده اغلب با تنش در عضلات چهارسر ران(عضلات جلوی ران)، عضلات کمر و وضعیت نامطلوب نوسان به عقب، همراه هستند.

خوانندگانی که غالباً با مسئلۀ قفل شدن زانوها روبرو هستند باید ورزش کششی عضلات چهار سر ران را انجام دهند.(در مقالات آینده در مورد کاهش تنش، تمرینات ارائه خواهد شد).

حتی اگر زانوهایتان قفل نشود، تنش در عضلات چهارسر ران می توانند باعث متمایل شدن لگن به سمت جلو شود و بر روی وضعیت مناسب بدن تأثیر نامطلوبی بگذارد.

ارتفاع پاشنۀ کفش

کفش پاشنه بلند اثرات مختلفی بر وضعیت بدن، از جمله کج شدن لگن به سمت عقب و جابجایی ستون فقرات و سر به سمت عقب، دارد (اوپیلا، واگنر، شیوویتز و چن ، 1988).

این مسئله می تواند بر تنش های عضلانی افزوده و تأثیرات ظریف، اما کمتر شناخته شده ای بر میزان صدا (کیفیت تونال درک شده) و تشدید صدا ایجاد کند (رولینگز، 2018).

پاشنه ها همچنین باعث پایین آمدن موقعیت سر می شوند که به گفتۀ رولینگز ممکن است به پایین نگه داشتن حنجره کمک کند.

وضعیت پایین بودن سر ممکن است برای سبک های کلاسیک مطلوب باشد، اما برای سبک های معاصر نامطلوب است.

یادمان باشد موقعیت حنجره باید در مرکزیت گردن باشد و نه به سمت بالا و نه به شمت پایین کشیده شود.

هنگام انتخاب کفش های اجرا، ارتفاع پاشنه را در نظر بگیرید و قبل از اجرا، در آن کفش ها تمرین کنید.

مشکلات رایج وضعیت بدن در خوانندگی

رهبران کُر و مربیان آواز و صداسازی ممکن است برخی مشکلات عمومی را در مورد وضعیت قرارگیری بدن مشاهده کنند که خوانندگان را خسته می کند، کنترل تنفس را مختل می کند و باعث ایجاد تنش در عضلات می شود (دایم، 2009)، از جمله:

• شانه های گرد یا خمیده (مخصوصاً هنگام نشستن)
• قفسۀ سینۀ فرورفته
• قوس بیش از حد در پایین کمر
• چانۀ بیش از حد بالا یا بیش از حد پایین

یک مسئله مهم، وضعیت بدنی “اغراق شده” است. شکل 1.2 وضعیت های خمیده و اغراق شده را نشان می دهد. توجه کنید که این وضعیت ها چگونه منجر به عدم تعادل در وضعیت بدن می شوند.